Zelfzorg in je agenda

Ik verander nog wel eens van gedachten. Ik probeer steeds meer en meer trouw te zijn aan mijn werkelijke behoeftes en verlangens. En ja, dat houdt dan wel eens in, hoppa, change of plans.

Vraag jij je wel eens af; hoeveel moet ik van mezelf dat eigenlijk niet echt hoeft? Moet je sporten terwijl je lijf eigenlijk stikmoe is? Moet je naar die borrel terwijl je je eigenlijk shit voelt om wat je eerder die dag meemaakte? Of eerder in je leven, dat kan ook nog.

Lange tijd was het moeilijk voor me om te voelen wat ik echt nodig had. Sterk zijn en doorgaan echode decennia lang door mijn systeem. En leverde me vooral shit op. Door omstandigheden werd ik jaren geleden gedwongen te kijken naar wat zich werkelijk afspeelde van binnen. Ik leerde dat gevoelens die er nu eenmaal waren aandacht en ruimte verdienden. Dat emoties als verdriet, boosheid, angst, schaamte en schuld er mochten zijn. Ik leerde dat ik het nodig had ermee te dealen en dat ik dan nog steeds meer dan oké was.

EMOTIES AANVAARDEN

Noop, die emoties waren niet te bezweren met toffe intenties in de ochtend. Ook niet door dagelijks dankbaar te zijn voor wat er allemaal wel was. En een downward facing dog hielp steeds maar erg kort. Vaak was het enige echte gezonde dat ik voor mezelf kon doen, het zijn met wat er was. Verkennen. Erkennen. Een mens hoeft zich niet altijd goed te voelen. Wie heeft dat toch bedacht? Er is in de natuur ook dag en nacht. Eb en vloed. Winter en zomer. Zo normaal.

Naast het aanvaarden van wat er speelt zijn al die extra dingen als yoga, meditatie en uplifting mindset energizers super steuntjes erbij. Ook ik houd ervan en bezig ze regelmatig.
De diepste dalen liggen al een hele poos achter me. Maar kwetsbare dagen ken ik nog zeker. Ze zullen door mijn bedrading iets vaker dan bij gemiddelde mensen komen en gaan, maar die dagen, wie kent ze niet?