BIG MOVE | Nog een paar dagen voor een nieuw jaar. Dan een week vrij voordat een nieuw hoofdstuk in mijn leven begint.

Mijn baan in de mode van de afgelopen zes jaar is opgezegd, het afscheid is genomen, deze vakantie slaat een brug van oud naar nieuw op breder vlak. Zin in! Spannend! Trots! Want radicale keuzes maken, dingen doen die me wat angst inboezemen, het omarmen van het niet kennen van een uitkomst; dat vraagt moed, overgave en mezelf dragen in alles wat er bij komt kijken. Opgewonden van blijdschap en een tikkie bang tegelijk. Ken je dat?

De laatste maanden heb ik diep gevoeld. Wat is werkelijk belangrijk voor me? Wat voelt goed voor mijn onderbuik, het hart én hoofd? Moet het of/of zijn, of kan en/en ook? Dat proces ging niet met gemak, soms zelfs rommelig en met vallen en opstaan. Prima.

Het is en/en geworden! Voldoening is het állerbelangrijkst voor me. Waar kan ik mijzelf volledig inbrengen? Alles; kennis, kunde, wijsheid. Waar kan ik een bijdrage doen aan iets maatschappelijk moois? Solo werken is momenteel toch niet zo mijn ding gebleken. Verder gedij ik goed bij structuur van een baan, de kaders ervan en een vast inkomen. Het lijkt soms in de insta bubbel of voor jezelf beginnen de heilige graal is, en iedereen met een baan een loonslaaf. Ik zie dat anders. Geen van beide is goed of fout. Het verschilt, voor iedereen, in elke levensfase.

En/en. Waar ik afgelopen tijd steeds twee dingen deed (bij baan en voor mezelf), mag ik nu al mijn werk- en levenservaring inzetten op één plek. Ik ga werken bij een kleine consultancy club in Haarlem genaamd Bolster, vijf minuten lopen van mijn huis. Schrijven over persoonlijk leiderschap, sterk beeld maken, een prachtdienst in het licht zetten.

Mezelf uitdagen, groei aangrijpen, leren van inspirerende professionals. Wie weet in de toekomst daar coachen. We sluiten niets uit. Voor nu is kunnen groeien een groots cadeau aan mezelf.

Hoe dan met de Zelfzorg Salon en het Liefdes Lab? Even niet dus. Ik kies voor focus. Een lezing hier of daar wellicht. De vorm waarin ik graag inspireer vindt wel weer een vorm. Zonder druk van verkoop. Het vindt zijn weg.

Voor nu, voor jou; fijne feestdagen! ❤️✨ ...

Wat was ik jarig! Verwend, gevierd en gevoeld. Gewoon drie dagen aan een stuk. Ik heb me gelaafd aan de warmte van mijn dochters en hun aanhang, lieve vrienden en mijn lievelingsman. In Haarlem, Antwerpen en Brabant. In standje zorgen, ontvangen en dankbaarheid. Standje voelen, ach dat staat bij mij vrijwel altijd aan. Tussen alle bedrijven door is voelen structureel in de onderbuik aanwezig. ⁠
⁠
In diezelfde drie dagen denk ik aan mijn ouders wiens stem, omhelzing of onhandige gelukswens ik dan zo mis. Hoe steeds belangrijker ik het vind mijn broer en zussen ook in zo'n weekend nabij te voelen. Hoe ik dit jaar tegenover vorig jaar houd en dan op sommige vlakken baal van niet gehaalde doelen. Dat ik mezelf en mijn meiden ouder zie worden en elke dag dat ik hen door de scheiding niet zag met terugwerkende kracht door merg en been voel gaan. ⁠
⁠
Vreugde en verdriet gaan hand in hand. Soms is het ene meer aanwezig, soms het andere. En dat is oké. Dat is het leven. Ik draag, begeleid en support mezelf hierin zo goed mogelijk. Hoe ik dat doe daar ben ik dik tevreden over. Die kunst versta ik meer dan aardig. Zelfzorg, zelfliefde. Met en in alles dat er is. ⁠
⁠
Vrijdag a.s. is er weer een Liefdes Lab. Daarin breng ik met liefde over hoe jij ook jezelf nog meer kunt dragen, begeleiden en louteren als de weegschaal wat onrustig van rechts naar links wiebelt. Een hele dag, in een kleine groep, op een superlocatie, met heerlijke lunch. Jezelf vieren. Kun je niet vaak genoeg doen. ⁠
⁠
Kijk maar in de link in bio. Ik ontmoet je graag! ❤️ ⁠#liefdeslab #zelfzorg #zelfkennis #zelfcompassie ...

Tjee, echt, serieus? Het is gewoon 1-11-22. Dat wil zeggen dat het binnenkort 11-11-22 is en dan word ik gewoon 55. Hoe dan? Dubbel dubbel dubbel pret! Al die dubbele getallen, gaat het leven dan ook dubbel zo bijzonder worden? En het is al zo mooi. ⁠
⁠
In elk geval ben ik enorm dankbaar dat het zover mag komen. Vanzelfsprekend is dat niet. Mijn vader werd op deze leeftijd ziek en overleed na een half jaar. Mijn dochter bereikte deze week de leeftijd waarop ik dat vroeger allemaal meemaakte. Het zet me aan het denken. ⁠
⁠
En ik voel me gezegend. Ik mag nog elke dag leren, me blijven verwonderen, spelen, verbinden, nieuwe mensen ontmoeten, gekke streken uitvreten, raken, geraakt worden. ⁠
⁠
Natuurlijk ken ik ook zorgen, heb ik sluimerend verdriet, soms ook angsten. Niets is mij vreemd. Tegelijk vier ik. Het leven. Mijn dierbaren. Mezelf. ⁠
⁠
Dat laatste vind ik enorm belangrijk. Dat speelt dan ook altijd een rol tijdens mijn workshops. Ook 18 november a.s. stel ik jou in de gelegenheid jezelf te vieren. Je overwinningen, je uitdagingen, je gaves. ⁠
⁠
Je mag me dan nog feliciteren met die 55 die ik dan inmiddels aantikte hoor. Maar vooral, vieren we jou ❤️⁠
⁠
Meld je aan voor het Liefdes Lab via de link in bio @annemariepaol ik ontmoet je graag ✨ ...