Lekkere maandwisseling deze week in Huize Hier. De jongste startte haar opleiding en ik begin de opleiding binnen mijn nieuwe baan. De nieuwste nieuwe baan, want uhhh, ik startte er in januari ook al eentje. Daar zat ik alleen hé-le-maal niet op mijn plek. Wat een ervaring was dat. Bijzonder klote toen ik het besefte, dat voelde naar nadat ik na zes jaar eindelijk wisselde.⁠
Bijzonder mooi als ik nu op het proces terugkijk. Zo gaat dat hè?⁠
⁠
Ik had het nodig om te voelen welke aspecten van mezelf ik echt moet leven om niet te verwelken. Ik leerde welke omstandigheden me te veel energie kosten. Ook heb ik ervaren welke valkuilen er op de loer liggen, als ik te graag wil dat iets slaagt. Ik ging me aanpassen, nog harder werken, aan mezelf twijfelen. Mijn hemel, plotsklaps dat oude gedrag 😑⁠
⁠
Toen maar tijdig aan de noodrem getrokken. Want hallo! Daarvoor heb ik niet zoveel in mezelf geïnvesteerd en over mezelf geleerd. Blijkt maar weer, we zijn nooit uitgeleerd. Ik niet tenminste. En ik houd er gelukkig van. ⁠
⁠
Ik wil bloeien, en dat vraagt om voor mij geschikte grond 🌺⁠
⁠
Aan de noodrem trekken deed ik door eerlijk te zijn naar mezelf, durven en doen, iets volgends zoeken. Niet wachten, mopperen op anderen, maar zelf verantwoordelijkheid nemen. Klinkt misschien stoer, het was tegelijk intens spannend. Maar hé, ook vijfenvijftig plus ben je waardevol voor de arbeidsmarkt. Is zo. ⁠
⁠
En zo geschiedde. Nee niet voor mezelf beginnen. Ik heb nog behoefte aan collega's, opleidingskansen, bij een mooie club horen. Volgens mij vond ik iets dat nog véél beter bij me past. ⁠
⁠
Binnenkort mag ik cruisen door Noord-West Nederland, gesprekken voeren met werkgevers en werknemers over duurzame inzetbaarheid. Adviseren rondom welzijn, werkdruk, werksfeer, zingeving en ontwikkeling. Alles met het oog op preventie van arbeidsverzuim. Heerlijk veel mensen ontmoeten, autonoom en toch in een team werken. Zin! ⁠
⁠
Voor mij geen vijfjarenplan. Mijn pad ontvouwt zich zo voor mijn voeten terwijl ik in beweging blijf. ⁠
⁠
Oeps lange post. Had opeens zin om te typen. Goed teken. Weer meer mezelf. ⁠
⁠
Wish me luck! 🍀
Will keep you posted! ❤️⁠
⁠
📷️ @foocus.nl ⁠
⁠ ...

BIG MOVE | Nog een paar dagen voor een nieuw jaar. Dan een week vrij voordat een nieuw hoofdstuk in mijn leven begint.

Mijn baan in de mode van de afgelopen zes jaar is opgezegd, het afscheid is genomen, deze vakantie slaat een brug van oud naar nieuw op breder vlak. Zin in! Spannend! Trots! Want radicale keuzes maken, dingen doen die me wat angst inboezemen, het omarmen van het niet kennen van een uitkomst; dat vraagt moed, overgave en mezelf dragen in alles wat er bij komt kijken. Opgewonden van blijdschap en een tikkie bang tegelijk. Ken je dat?

De laatste maanden heb ik diep gevoeld. Wat is werkelijk belangrijk voor me? Wat voelt goed voor mijn onderbuik, het hart én hoofd? Moet het of/of zijn, of kan en/en ook? Dat proces ging niet met gemak, soms zelfs rommelig en met vallen en opstaan. Prima.

Het is en/en geworden! Voldoening is het állerbelangrijkst voor me. Waar kan ik mijzelf volledig inbrengen? Alles; kennis, kunde, wijsheid. Waar kan ik een bijdrage doen aan iets maatschappelijk moois? Solo werken is momenteel toch niet zo mijn ding gebleken. Verder gedij ik goed bij structuur van een baan, de kaders ervan en een vast inkomen. Het lijkt soms in de insta bubbel of voor jezelf beginnen de heilige graal is, en iedereen met een baan een loonslaaf. Ik zie dat anders. Geen van beide is goed of fout. Het verschilt, voor iedereen, in elke levensfase.

En/en. Waar ik afgelopen tijd steeds twee dingen deed (bij baan en voor mezelf), mag ik nu al mijn werk- en levenservaring inzetten op één plek. Ik ga werken bij een kleine consultancy club in Haarlem genaamd Bolster, vijf minuten lopen van mijn huis. Schrijven over persoonlijk leiderschap, sterk beeld maken, een prachtdienst in het licht zetten.

Mezelf uitdagen, groei aangrijpen, leren van inspirerende professionals. Wie weet in de toekomst daar coachen. We sluiten niets uit. Voor nu is kunnen groeien een groots cadeau aan mezelf.

Hoe dan met de Zelfzorg Salon en het Liefdes Lab? Even niet dus. Ik kies voor focus. Een lezing hier of daar wellicht. De vorm waarin ik graag inspireer vindt wel weer een vorm. Zonder druk van verkoop. Het vindt zijn weg.

Voor nu, voor jou; fijne feestdagen! ❤️✨ ...

Wat was ik jarig! Verwend, gevierd en gevoeld. Gewoon drie dagen aan een stuk. Ik heb me gelaafd aan de warmte van mijn dochters en hun aanhang, lieve vrienden en mijn lievelingsman. In Haarlem, Antwerpen en Brabant. In standje zorgen, ontvangen en dankbaarheid. Standje voelen, ach dat staat bij mij vrijwel altijd aan. Tussen alle bedrijven door is voelen structureel in de onderbuik aanwezig. ⁠
⁠
In diezelfde drie dagen denk ik aan mijn ouders wiens stem, omhelzing of onhandige gelukswens ik dan zo mis. Hoe steeds belangrijker ik het vind mijn broer en zussen ook in zo'n weekend nabij te voelen. Hoe ik dit jaar tegenover vorig jaar houd en dan op sommige vlakken baal van niet gehaalde doelen. Dat ik mezelf en mijn meiden ouder zie worden en elke dag dat ik hen door de scheiding niet zag met terugwerkende kracht door merg en been voel gaan. ⁠
⁠
Vreugde en verdriet gaan hand in hand. Soms is het ene meer aanwezig, soms het andere. En dat is oké. Dat is het leven. Ik draag, begeleid en support mezelf hierin zo goed mogelijk. Hoe ik dat doe daar ben ik dik tevreden over. Die kunst versta ik meer dan aardig. Zelfzorg, zelfliefde. Met en in alles dat er is. ⁠
⁠
Vrijdag a.s. is er weer een Liefdes Lab. Daarin breng ik met liefde over hoe jij ook jezelf nog meer kunt dragen, begeleiden en louteren als de weegschaal wat onrustig van rechts naar links wiebelt. Een hele dag, in een kleine groep, op een superlocatie, met heerlijke lunch. Jezelf vieren. Kun je niet vaak genoeg doen. ⁠
⁠
Kijk maar in de link in bio. Ik ontmoet je graag! ❤️ ⁠#liefdeslab #zelfzorg #zelfkennis #zelfcompassie ...